Nadat het bloed door de steeds dunner wordende arteriën het lichaam in getransporteerd is, komt het in een levensbelangrijk overgangsgebied: daar waar de arteriën overgaan in de venen. Dit gebeurt in het gebied van de haarvaten (capillairen). Op deze plek vind de voeding van de omliggende weefsels plaats. 

Capillairen De metarteriolen bevatten sfincters die de doorstroming van het bloed door de capillairen kunnen regelen. Staan de sfincters open, dan kan het arterieel bloed vrijelijk door de capillairen – het zogenaamde  capillairbed – stromen. Capillairen zijn dunne buisjes met een diameter van 7-9 μm. en bestaan enkel nog uit een enkele dunne laag aaneengesloten endotheelcellen. Het endotheel kan extra doorlaatbaar zijn door middel van poriën. Dit is handig om stoffen en gassen makkelijk af te kunnen staan en weer op te kunnen nemen. Dit capillairbed verbindt dus het arteriële- met het veneuze systeem.

Via de capillairen, haarfijne bloedvaatjes, worden zuurstof en voedingsstoffen aan de omringende weefsels afgegeven. En op deze plaats kunnen de kleine venen (venulen) de afvalstoffen met het zuurstofarme bloed weer terug naar het hart voeren. Zo wordt ons gehele lichaam in leven gehouden.

Echter, als de sfincters in de metarteriolen gesloten worden, stroomt het bloed via deze metarteriolen rechtstreeks de erachter liggende venulen in, zonder de capillairen te passeren. Hormonen en zenuwen reguleren de samentrekking van de sfincters in de metarteriolen. Op deze manier bepaalt de directe omgeving/het weefsel mede hoeveel bloed er door de capillairen stroomt, en dus hoeveel stoffen er worden uitgewisseld.